×

داستان آتش گرفتن صلاح الدین جوان از زبان خودش/وقتی که روحانی هم کمکی نکرد

  • کد نوشته: 11750
  • ۱۷,مهر ۱۳۹۵
  • 272984 بازدید
  • ۲ دیدگاه
  • آوای باینگان: صلاح الدین میرانی گفت: آتش به طور کلی چهار اطراف درخت را سوزاند و من نیز در بالای درخت که اتش مرا فرا گرفته بود سر و صورتم را سوزاند و در این لحظه از شدت آسیب وارده از بالای درخت به پایین افتادم و تنها شهادتین را بر زبان آوردم.

    داستان آتش گرفتن صلاح الدین جوان از زبان خودش/وقتی که روحانی هم کمکی نکرد
  • به گزارش آوای باینگان و به نقل از هزار ماسوله، آتش سوزی یکی از مهمترین و خطر ناک ترین عوامل تخریب و نابودی جنگل ها و مراتع به شمار می رود که متاسفانه همه ساله سطوح وسیعی از این منابع ارزشمند را تهدید کرده و خسارات فراوانی را به بار می آورد.
    جنگل ها و مراتع ایران ثروت و سرمایه فرد فرد هر ایرانی است و تخریب و آتش زدن آن تجاوز به اموال همه مردم است.
    هر ساله این آتش سوزی ها برای مناطق شهرستان پاوه مستثنی نبوده و مراتع زیادی را طعمه خود کرده که به دنبال آن خسارات زیادی را به مراتع شهرستان روایت می کند.
    بر همین اساس مردم که امروزه خود را بیش از پیش دوستدار محیط زیست می دانند در چند سال اخیر اقدامات مثبتی را از حضور خود در مسائل زیست محیطی در قالب سازمان های مردم نهاد انجام داده و پیگیری و اقدامات آنها را دو چندان کرده است.
    صلاح الدین میرانی متولد ۱۳۶۹ از دوستداران محیط زیست در گفتگویی با خبرنگار ما در خصوص آتش سوزی چند سال گذشته در بخش باینگان، که منجر به کشته و زخمی شدن چند نفر گردید اظهار داشت: در تاریخ ۲۳ مرداد ماه ۱۳۸۶ آتش سوزی بزرگی در منطقه حفاظت شده بوزین و مرخیل روی داد که ارگان های دولتی و بخشداری در جهت اطفاء حریق از نیروهای مردمی درخواست کمک کردند که متاسفانه این آتش سوزی به اندازه ای بزرگ بود که بزرگترین خسارت را به منطقه و بخش باینگان وارد کرد.
    وی افزود: ما نیز بر حسب وظیفه جهت اطفاء حریق به محل آتش سوزی مراتع در بوزین و مرخیل که تعداد ما نیز به ۱۰۰ نفر می رسید عزیمت نمودیم و مسافتی ۴۰ کیومتری را از باینگان تا محل وقوع حادثه رفتیم و در ساعت ۱۱ شب خاموش کردن آتش را آغاز کردیم.
    وی گفت: از آن ساعت تا ۹ صبح فردا ما به طور مداوم آتش را خاموش می کردیم که نهایتا در دفعه اول موفق به مهار آتش در منطقه شدیم.
    وی ادامه داد: پس از مهار آتش در صبح روز ۲۴ مرداد ماه، ما به منازل خود بازگشتیم و پس از چند ساعت، مجددا شعله ور شدن آتش در مراتع را به ما اطلاع دادند.
    وی گفت: این بار نیز که امکانات خوبی را هم در دست نداشتیم در عصر همان روز مجددا به منطقه عازم شدیم که ناگاه در زمانی که مشغول خاموش کردن آتش بودیم، آتش به صورت گردبادی اطراف ما را محاصره کرد و ما نیز هیچ راهی را جز فرار نداشتیم.
    وی خاطر نشان ساخت: در این زمان که پدرم نیز همراه ما بود و تجربه مقابله با آتش سوزی ها را داشت، اعلام کرد که به طرفی خلاف جهت اتش سوزی که مراتع آتش گرفته و سوخته است فرار کنید.
    وی ادامه داد: در این هنگام پدرم به خلاف جهت آتش و مراتع سوخته فرار کرد و ما نیز راه چاره ای جز فرار در جهت آتش سوزی مراتع نیافتیم که در این زمان من به درختی که در آن نزدیکی وجود داشت از شدت فشار بالای درخت، رفتم.
    وی افزود: آتش به طور کلی چهار اطراف درخت را سوزاند و من نیز در بالای درخت که اتش مرا فرا گرفته بود سر و صورتم را سوزاند و در این لحظه از شدت آسیب وارده از بالای درخت به پایین افتادم و تنها شهادتین را بر زبان آوردم.
    میرانی گفت: در این هنگام که کل بدنم در حال سوختن بود، برای فرار از آتش به بالای درخت دیگری رفتم که در این هنگام دستانم که در حال سوختن بود ، نتوانستم به بالای درخت بروم و از پشت بر زمین افتادم.
    وی ادامه داد: پدرم نیز که از آتش فرار کرده بود پیش من بازگشت و مقداری آب را بر سر و صورتم ریخت و آتش را خاموش کرد و از بقیه افراد نیز درخواست کمک کرد.
    وی گفت: پس از آن ما را به بیمارستان پاوه انتقال دادند و مشاهده کردند که درصد سوختگی ما بالا است و ما را به کرمانشاه انتقال دادند.
    این دوستدار محیط زیست با بیان اینکه در این حادثه ۱۸ نفر سوختند گفت: در آن هنگام سه نفر از فامیلان ما به اسم های بهاالدین فرجی ، عباس فتحی و نعمت فتحی فوت کردند و ان شاالله خداوند درجه شهادت را به آنها بدهد.
    وی افزود: به مدت ۳۶ روز را در بیمارستان امام خمینی کرمانشاه بودیم که من نیز به میزان ۷۸ درصد دچار سوختگی شدم و دوستم نیز به اسم مظفر عبدی ۵۲ درصد دچار سوختگی شد.
    صلاح الدین میرانی گفت: پس از آن جهت مداوا به روستای شمشیر آمدم و نزدیک به دو سال، خانم صعدا که تقدیر ویژه ای از آن دارم، مرا پرستاری نمود.
    وی افزود: در این مدت زحمات طاقت فرسایی را به سبب وجود زخم بر روی دست و صورتم متحمل شدم، تا اینکه در سال ۱۳۸۸ در تهران در بیمارستان شهید مطهری ۱۱ مورد جراحی ترمیمی را انجام دادم.
    وی می گفت: در آن زمان و پس از وقوع آتش ، علاوه بر آنکه باعث نابودی درختان چندین ساله شد، حیوانات بسیاری نیز همچون یوز پلنگ با آن سرعت بالا که نتوانسته بود از دست آتش فرار کنند،کاملا در آتش سوخته بودند.
    وی ادامه داد: پس از آن واقعه در این مدت نیز اگر آتش سوزی هایی در منطقه به وقوع پیوسته باشد، مجددا در محل حضور یافته و در جهت اطفاء حریق کمک کرده ام.
    وی با بیان اینکه از مردم محترم شهرستان پاوه نیز توصیه می کنم که به جنگل و مراتع توجه ویژه ای داشته باشند گفت: جدیدا در مصاحبه ای که از خانم ابتکار شنیدم وی می گفت که جنگل ها تا ده سال آینده در ایران با وجود آتش سوزی های زیاد، باقی نمی مانند.
    صلاح الدین میرانی با بیان اینکه در خرداد ماه سال گذشته نیز خانم ابتکار ما را به عنوان دوستدار طبیعت و فداکاران روز ، به تهران دعوت کردند و تندیس دوستدار طبیعت را از جناب رئیس جمهور دریافت کردم گفت: متاسفانه با وجود این همه جراحات ترمیمی و تردد های هفته ای در طول ۱۸ ماه و صرف هزینه های زیاد به مقداری بیش از صد میلیون تومان، ضمن تشکر از جناب رئیس جمهور در دادن تندیس و ارزش معنوی آن، اما تاکنون از لحاظ مالی هیج توجهی را به من نداشتند.
    وی گفت: آقای ولدبیگی از سال ۱۳۸۹ زحمات زیادی را برای من انجام داد و با فراهم کردن قرار ملاقاتی با استاندار وقت، جناب آقای هاشمی هماهنگی های لازم را با مدیر کل اداره منابع طبیعی استان به عمل آورد و از آن زمان تاکنون به صورت قراردادی در این اداره خدمت می کنم.
    وی ضمن تشکر از سایت خبری تحلیلی در اطلاع رسانی های به موقع منطقه گفت: از تمامی کسانی که در جهت اطفاء حریق نیز تلاش دارند تقدیر و تشکر می کنم.

    نوشته های مشابه

    2 پاسخ به “داستان آتش گرفتن صلاح الدین جوان از زبان خودش/وقتی که روحانی هم کمکی نکرد”

    1. وحید گفت:

      درود بر او که انقدر فداکار است.

    2. ف.ب گفت:

      امیدوارم درتمام مراحل زندگیش موفق باشه این یعنی انسانیت

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *