×

لقمان حیدری
ما و طنز و تلویزیون

  • کد نوشته: 14422
  • ۱۳۹۹-۰۱-۲۸
  • 3120 بازدید
  • ۱ دیدگاه
  • آوای باینگان: قبل از شروع سریال (نون خ) از لحاظ ذهنی این انتظار را داشتم که به محض شروع آن، قلم به دستان از هر منظری نقد خود را روانه سریال مذکور گسیل دارند. هر چند که سینما و هنر حوزه تخصص بنده نیست منتها موارد را عارض می شوم.
    ما و طنز و تلویزیون
  • هر قوم و ملتی سابقه و دیرینه ای دارد. از قبایل بدوی گرفته تا ملل مترقی در صده حاضر . از قبیله اینکاها و مایاها در آمریکای جنوبی و مرکزی تا بربرها و سامی های آفریقا و سرخپوستان پرو و بولیوی، از مادها و پارتها در خاور نزدیک تا زرد پوستان شرق دور.

    تمام ملل از ریشه و نسقی زاده شده اند. پس هیچ ملتی بی ریشه و هویت نیست و برتری آن بر قوم های دیگر یا به نص صریح ادیان ، ورع و تقواست، یا صناعات بشری و علوم مکتشفه در قرون جدید. پس ما کردها هم ملتی هستیم بسان دیگر ملل جهان با آداب و رسوم مختص و ویژه به خود.

    در ایران رسم است تا بیایی با قومی، ملتی سر شوخی باز کنی رگ غیرت ملت جماعت ، باد کرده ، که چه نشسته اید که ناکسان دودمان تاریخی مان را به باد داده اند.

    مجموعه ایران زمین متشکل و متکثر از اقوام و طوایفیست و این پلورالیسم فرهنگی و قومی نعمتی برای این سرزمین است. این که نتوان با قوم کرد و بختیاری و عرب و بلوچ و گیلک و مازنی و آذری در عین حفظ حرمت و کرامت شوخی و انبساطی نمود که نشد.

    در همین چند دهه اخیر بسیاری از سریالهای کمیک و تاریخی از طرف طوایف مختلف مورد هجمه قرار گرفته و عوامل آن به نوعی مورد آزار کلامی و تهدیدات جانی قرار گرفته اند.

    اگر در پس زمینه این نمایشها و فیلم ها ، عمدی بخصوص در پی بی اعتبار کردن فرهنگ و قومیتی باشد هیچ خردمندی آن را بر نمی تابد ، چه رسد که همراهی کند. به اقرار کارشناسان حوزه سلامت روانی، جامعه ما بسیار افسرده و عصبی و پرخاشگر شده است . تاب آوری ما در بیشتر شاخص های اجتماعی و روانی بخصوص در این چند سال اخیر آن هم به واسطه فشارهای نان و معیشت به شدت افت کرده است.

    حال کسی از در هنر وارد شده و مایل است لبخندی بر سیمای بی رمق ما بنشاند لایق این همه شماتت نیست. در مورد سریال نون خ جناب آقای سعید آقا خانی که خود از ریشه و تبار کردستان هستند ، میتوان استنباط نمود که نامبرده قصد هیچ عنادی با قوم و تبار خویش نداشته و ندارد و علت انتخاب سوژه هم شاید برگردد به شناختی که از فرهنگ و قومیت سرزمین خود دارد.

    غیرت و لباس و لهجه و عفت و هیبت و گران سنگی و تاریخ قوم کرد جای خود و هیچ احدی در پی انکار آن نیست که اظهر من الشمس است.

    در مورد سریال نون خ، بدون غرض باید اقرار کرد که دچار نوعی تشتت و پراکندگی موضوع و از هر در سخنی ، به پیش می رود و کلیت واحدی را دنبال نمی کند. اما اگر در سریال نون خ ، مردم تخمه نشکنند و جملگی سوار موتور نشوند و علاف در قهوه خانه آبادی ننشینند و مردان آن صوری ازدواج نکنند چگونه در این وانفسای تنهایی و حصر کرونایی تبسمی را بر لبان تکیده و خشکیده ما بنشانند . که اگر چنین نشود ، سریال ، طنز نمی شود و همان شیر بی یال و دم و اشکم می ماند.

    لقمان حیدری – کارشناس ارشد روانشناسی

    نویسنده: لقمان حیدری

    نوشته های مشابه

    یک پاسخ به “ما و طنز و تلویزیون”

    1. همشهری گفت:

      با سلام
      با تشکر از یادداشت آقای حیدری
      میشه گفت مطلب بجای نوشتین
      هرچند نظرات تو جامعه زیاده
      البته از انصاف دور نباشه نقدهای فروانی به فیلم نون خ وارده

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *