×

آرمان فیضی
رشد قارچی دانشگاهها، بلای جان کشور

  • کد نوشته: 13881
  • ۱۰,دی ۱۳۹۸
  • 1101 بازدید
  • ۰
  • آوای باینگان: کشور ما با جمعیت ۸۰ میلیونی حدود ۲۶۴۰ دانشگاه را در خود جای داده است. بر طبق این آمار، تعداد دانشگاه در ایران، حدود پنج برابر کشورهای پیشرفته است.
    رشد قارچی دانشگاهها، بلای جان کشور
  • این روزها در بین افتتاح های ریز و درشت،افتتاح دانشگاههای مختلف در اقصی نقاط کشور به چشم می خورد و شاهد آن هستیم که تعداد دانشگاهها به صورت قارچی روز به روز افزایش می یابد.اما سوالی که مطرح می شود این است که آیا کشور ما واقعا به این همه دانشگاه نیازمند است؟

    در ابتدا بهتر است آماری از سایر کشورها ارائه دهیم و سپس آن را با کشور خودمان مقایسه کنیم. در کشور چین با جمعیت حدود یک میلیارد و چهارصد میلیون نفر،۲۴۸۱ دانشگاه وجود دارد.هم چنین در هند یک میلیارد و دویست میلیون نفری ۱۶۲۰ دانشگاه دایر است.در اغلب کشورهای پیشرفته جهان تعداد دانشگاهها زیر ۵۰۰ دانشگاه است به طوری که آلمان ۴۱۲،انگلیس ۲۹۱،کانادا ۳۲۹،ایتالیا ۲۳۶ و هلند ۴۲۳ دانشگاه دارند.حتی بعضی از کشورهای اروپایی مانند نروژ،سوئد،فنلاند و…زیر ۱۰۰ دانشگاه تاسیس کرده اند.

    کشور ما با جمعیت ۸۰ میلیونی حدود ۲۶۴۰ دانشگاه را در خود جای داده است.بر طبق این آمار،تعداد دانشگاه در ایران،حدود پنج برابر کشورهای پیشرفته است.امروزه شاهد هستیم که در شهرستان های کوچک کشور هم حداقل دو یا سه دانشگاه دایر است و حتی در بعضی شهرستان ها آمار دانشگاهها به پنج و بیشتر می رسد.اما باید پرسید بازدهی این دانشگاههای متعدد چیست؟ تا به حال چه کمکی به حل مشکلات کشور کرده اند؟(البته اگر خود،مشکل آفرین نباشند!)

    در این سالیان تب مدرک گرایی بسیار بالا رفته است و متاسفانه اکثر دانشگاههای کشور به بنگاه مدرک پراکنی تبدیل شده و از رسالت اصلی خود دور افتاده اند. متاسفانه باید گفت که کیفیت آموزش در ایران قربانی کمیت شده است و آموزش در ایران تبدیل به بازاری برای درآمد زایی شده است. نظام آموزشی کشور، افراد را تشویق به خواندن تحصیلات عالیه دانشگاهی می کند که البته در اصل همان مدرک گرایی را ترویج می کند.

    واقعا چه اصراری است که اکثر افراد تحصیلات عالیه دانشگاهی داشته باشند؟ آیا در کشورهای پیشرفته نیز این چنین است و همه باید تحصیلات دانشگاهی داشته باشند؟
    در حال حاضر وجود دانشگاههای متعدد باعث شده است که همه ی افراد بدون در نظر گرفتن شایستگی ها بتوانند وارد دانشگاه شده و بدون فرا گرفتن تخصصی صرفا یک مدرک دانشگاهی بگیرند و بدین ترتیب بر خیل بیکاران تحصیل کرده افزوده می شود.

    اکثر دانشگاههای کشور به نوعی به کارخانه های تولید بیکار تبدیل شده اند و صرفا بیکاری جوانان را چند سالی به تاخیر می اندازند. البته این تعدد دانشگاهها و افتتاح دانشگاههای مختلف در کشور از دید بعضی مدیران و نمایندگان دستاورد های بزرگی تلقی می شود و آنان با آب و تاب از افتتاح دانشگاههای مختلف سخن به میان می آورند و البته ناگفته نماند وجود این دانشگاههای مختلف باعث شده است بعضی از مسئولین کشور یک شبه مدرک دکتری بگیرند!
    جالب است که در کشوری مانند انگلستان به عنوان یک کشور پیشرفته بیشتر وزرا دارای مدرک تحصیلی لیسانس هستند. باید پرسید که خروجی این همه مدیر دکتر در ایران چیست؟

    وجود این نظام آموزشی و وجود دانشگاههای بسیار باعث شده است که هر سال دانشجویان زیادی در مقطع دکتری فارغ التحصیل شوند. دکترهایی که تعداد زیادی از آنها حتی به یک زبان بین المللی نیز اشراف ندارند.
    به راستی اگر در کشور ما هم همانند کشورهای پیشرفته در هر استان تعداد محدود و درخور نیازی دانشگاه وجود داشت و افراد با ساز و کاری قابل قبول و شایسته سالارانه وارد دانشگاهها می شدند، آیا امروز این همه فارغ التحصیل دانشگاهی بیکار داشتیم؟
    آیا غیر از این بود که افراد شایسته و نخبه وارد دانشگاهها می شدند و در آینده نیز همین نخبگان مدیریت کشور را به دست می گرفتند و کشور در راه پیشرفت گام بر می داشت؟
    امروزه شاهد هستیم که افرادی در کم کیفیت ترین دانشگاههای کشور بدون کم ترین بار علمی، یک مدرک دانشگاهی می گیرند و ادعای بسیاری داشته و به کمتر از کارهای اداری و مدیریتی نیز راضی نمی شوند که اگر در کشور به اندازه نیاز دانشگاه وجود داشت و به تبع آن کیفیت آموزش بالا بود، افرادی شایسته و پربار از دانشگاهها فارغ التحصیل می شدند و کسانی هم که به دانشگاه راه پیدا نمی کردند به سوی صنعت، کشاورزی و در کل کارآفرینی متمایل می شدند و به احتمال زیاد نرخ بیکاری بهتر از وضعیت فعلی بود.

    امید است مسئولین در سیاست های خود تجدید نظر کرده و کیفیت آموزش را به جای کمیت مد نظر قرار دهند چرا که رشد قارچی دانشگاهها در کشور تا به حال اثرات مثبتی بر جای نگذاشته است و نیاز است زین پس تصمیمات سنجیده تری در باب این موضوع گرفته شود.

    نویسنده یادداشت: آرمان فیضی

    نویسنده: آرمان فیضی

    نوشته های مشابه

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *