×

پراکندگی جغرافیایی‌ لهجه‌های زبان کُردی

  • کد نوشته: 13970
  • ۱۴,مهر ۱۳۹۸
  • 4575 بازدید
  • ۰
  • آوای باینگان: عدنان برزنجی : آنچه به عنوان موانع موجود در آموزش زبان کُردی نمایان است، نبود حمایت مالی و پشتیبانی از مدرسان و فعالان در حوزه آموزش‌ است
    پراکندگی جغرافیایی‌ لهجه‌های زبان کُردی
  • یادگیری زبان مادری به شیوه اصولی خواسته همه مردم و همه ملت‌هاست. خوشبختانه در چند سال اخیر آموزش زبان کُردی در استان کردستان کم‎کم دارد جایگاه خود را پیدا می‌کند، به طوری که شاهد آموزش زبان کُردی در دانشگاه‌ها هستیم و اولین دوره فارغ‎التحصیلان زبان و ادبیات کُردی در حاشیه کنگره مشاهیر کُرد سوگند یاد کردند. در کنار دانشگاه‌ها، آموزشگاه‌های زبان کُردی هستند که در سطح استان فعالیت گسترده‌ای دارند. 

    «عدنان برزنجی» مدیر قدیمی‎ترین موسسه و آموزشگاه زبان کُردی سنندج و یکی از فعالان عرصه آموزش زبان کُردی است که مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشته زبان‌شناسی اخذ کرده است. وی دلیل انتخاب این رشته را حضور و مدیریت کلاس‌های آموزش زبان کُردی می‎داند که انگیزه ورود به این رشته را برایش بیشتر کرده است. وی از سال ۸۰ آموزش زبان کُردی در آموزشگاه‌های شهر سنندج را آغاز کرده است. گفت‎وگوی همشهری را با این مدرس زبان کُردی در ادامه می‌خوانید. 


    شما کدام گویش زبان کُردی را آموزش می‌دهید و دلیل انتخاب این گویش چیست؟

    گویش سورانی؛ این گویش سال‌هاست به عنوان گویش معیار در میان گویش‎وران کُرد (به‌خصوص اغلب کُردهای ایران و عراق) به خاطر غنای ادبی و عوامل دیگر انتخاب شده و رواج دارد. هرچند گویش کرمانجی شمالی (در اصطلاح شکاکی) به عنوان یک آلترناتیو در کنار گویش سورانی به دلیل عواملی از قبیل کثرت گویش‌ور و… در مناطقی از کردستان و اغلب کردستان ترکیه و سوریه تدریس می‌شود.

    زبان کُردی چند گویش دارد؟

    تقسیم‌بندی ما در این زمینه متفاوت است. به دلیل تعدد گویش‌ها، چند بخشی بودن مناطق کردنشین از نظر جغرافیایی و برداشت‌های متفاوت از تعریف گویش در تمایز با لهجه و زبان، می‌توان زبان کُردی را به ۴ شاخه اصلی یا گویش تقسیم کرد. 

    هرکدام از این گویش‌ها در چه منطقه‌ای رواج دارد؟

    کرمانجی شمالی که به طور کلی شامل کُردهای ترکیه، سوریه، قسمت‌های شمالی کردستان ایران، عراق و کردهای خراسان ایران می‌شود. کرمانجی جنوبی (سورانی) شامل کُردهای قسمت‌های میانی کردستان ایران مانند مهاباد، سقز، بانه، سنندج و کردهای شهرهای سلیمانیه، کرکوک، هولیر و… در کردستان عراق است. کرماشانی- لری شامل کُردهای کرمانشاه، ایلام، قروه، بیجار و… در ایران و کُردهای خانقین، مندلی و… در عراق می‌شود. 

    گورانی- زازایی شامل کُردهای جنوب مریوان، اورامان‌تخت، پاوه و نوسود در ایران و کُردهای بیاره، تویله، زنگنه در عراق و زازاریی‌ها در ترکیه در شهرهای درسیم، خارپوت، ارزنجان و… می‌شوند. در این تقسیم‌بندی همچنین می‌توان به صورت جزئی‌تر و موشکافانه‌تر شهرها و لهجه‌های رایج در آنها را ذکر کرد که مجالی دیگر می‌خواهد.  

    فردی که کُردی حرف می‌زند در چه مدت می‌تواند به طور کامل خواندن و نوشتن کُردی را یاد بگیرد؟

    یک گویش‌ور بومی زبان کُردی برای یادگیری این زبان حدودا به ۳ تا ۵ ماه آموزش نیاز دارد، البته این زمان بسته به سن، سطح سواد، گویش و… می‌تواند متغیر باشد. باید توجه داشت که این زمان بر مبنای ۲ پیش‌فرض در نظر گرفته شده است؛ اول این‌که فرد مورد نظر گویش‌ور بومی زبان کُردی باشد و دوم این‌که شخص قبلا زبان رسمی کشور را یاد گرفته باشد، در غیر این‌ صورت این زمان از یک تا ۵ سال نیز متغیر است. 

    از چه سنی باید کودکان را به آموزش زبان کُردی فرستاد؟ 

    اگر ما زبان کُردی را به عنوان معیار و آموزش در یک منطقه مدنظر قرار دهیم، آن وقت گویش‌ور فراگیری زبان را از بدو تولد آغاز می‌کند و داده‌ها را از محیط، خانواده، اجتماع و رسانه و… می‎گیرد. یادگیری‎های آکادمیک از ۷ سالگی و در سیستم آموزشی صورت می‎گیرد اما اگر زبان کُردی به عنوان زبان دوم گویش‌وران کُردزبان برای آموزش مدنظر قرار گیرد، از نظر علمی از ۱۰ تا ۱۶ سالگی، سنی ایده‎آل برای یادگیری زبان دوم به حساب می‎آید، اما مثلا در ایران به خاطر شباهت‎های نوشتاری زبان کُردی و فارسی در سنین پایین برای مخاطب تداخل ایجاد می‌شود و هم یادگیری زبان کُردی و هم یادگیری زبان فارسی به عنوان زبان معیار دچار مشکل می‌شود. 

    از نظر علمی اثبات شده است که یادگیری به زبان مادری سریع‎تر، بهتر و دارای بازدهی بیشتری است. هرچند آموزش زبان کُردی در کنار زبان فارسی بر اساس اصل ۱۵ قانون اساسی ایران هر از چندگاهی بر سر زبان‎ها می‌افتد و گاهی ابزار تبلیغات انتخاباتی احزاب می‎شود اما این امر نیز با توجه به کاستی‎ها و سهل‎انگاری‎های گذشته به زیرساخت‌هایی مانند پرورش نیروهای آموزش دیده و توانا برای تدریس کتاب‌های مناسب و… نیاز دارد که از موانع قابل ذکر در تحقق این امر به شمار می‌آید. 

    برای ترجمه زبان‌های زنده دنیا به زبان کُردی باید به صورت ویژه آموزش دید؟

    بله؛ حتما. صرف نظر از این‌که ترجمه را هنر، فن و یا علم بدانیم، انکارناپذیر است که ترجمه به آموزش و یادگیری نیاز دارد، زیرا دارای نظام و اصول و روش است، هرچند برخی ترجمه را علمی غیر قابل انتقال می‌دانند و دوره‌های آموزشی مترجمی در مراکز آموزش عالی را تمرین، بازنگری و هدایت کارها می‌دانند و بخش بسیار اندکی از آن را آموزش مقولاتی می‌دانند، اما مسلما یادگیری اصول و فنون حاکم بر این مقوله، اشراف کافی و مناسب بر زبان‌های مبدا و مقصد و آشنایی و یادگیری علومی مانند معناشناسی از ابزارهای اساسی برای شروع کار ترجمه هستند. 

    به قول نجف دریابندری ترجمه نوعی آفرینش است، به معنی آسان کردن یک دشواری. حال اگر یک دشواری را به دلیل ناآگاهی و ناتوانی‌مان دشوارتر کنیم، نمی‌توان نام ترجمه بر آن نهاد. متاسفانه در کردستان به صرف یادگیری اصول اولیه خواندن و نوشتن گویش معیار (سورانی) دانش‌آموختگان حتی با وجود ایرادهای کلی در نوشتن و خواندن گویش معیار شروع به کار ترجمه می‌کنند. این امر نه به عنوان نقطه‌ای برای شروع دانش‌آموختگان و نه برای کمک به ادبیات زبان مقصد (کُردی) می‌تواند مفید باشد.

    در کل وضعیت آموزش زبان کُردی را در کردستان چطور می‌بینید؟ 

    وجود علاقه همگانی در میان گویش‌وران کُردزبان به عنوان بخش مهمی از فرهنگ و هویتشان، فعالیت‌های کانون‌ها و انجمن‌های ادبی- فرهنگی که آموزش زبان کُردی یکی از فعالیت‌های اصلی آنهاست و وجود افرادی توانا و ازخودگذشته که بدون هیچ چشمداشت مالی حاضرند برای آموزش زبان کُردی به مناطق گوناگون و حتی روستاهای دورافتاده بروند و وقت و هزینه خود را صرف آموزش زبان مادری‌شان کنند، باعث می‌شود به آینده آموزش این زبان دیدی خوشبینانه و امیدوارانه داشته باشیم. 
    برگزاری کلاس‌های آموزشی زبان کُردی به عنوان یک رشته تحصیلی در دانشگاه کردستان نیز خود موید این امر است، اما آنچه به عنوان موانع موجود در این راه نمایان است، نبود حمایت مالی و پشتیبانی از مدرسان و فعالان در امر آموزش زبان کُردی و مشکلات فراوان برای اخذ مجوز برپایی کلاس‌های آموزشی در موسسات و آموزشگاه‌هاست. 


    علاقه مردم به یادگیری زبان کُردی ‌

    علاقه یک امر روانی است و فاکتورهای گوناگون فرهنگی، اجتماعی و… بر آن موثر است که بحث در مورد آن را باید به متخصص آن واگذار کرد، اما آنچه من به عنوان یک مدیر و مدرس زبان کُردی و پژوهشگر زبانی به صورت میدانی مشاهده کرده‌ام این است که در استان کردستان این امر با توجه به منابع و ابزارهای موجود از درجه کمی و کیفی قابل قبولی در میان طیف‌های گوناگون اجتماع برخوردار است.

    منبع: روزنامه همشهری/ محمد توفیق مشیرپناهی|  سنندج- خبرنگار

    نوشته های مشابه

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *