بازهم حکایت ،حکایت انسان و پسمانده های فعالیت روزانه وی برای ادامه حیات است. انسانی که به هر ترفندی دست می زند تا لقمه ای نان برای امرار معاش به چنگ آورد و گاه کار از لقمه نان و رفع نیاز واقعی می گذرد و به اسراف و تجملات و چشم و هم چشمی می رسد.
نتیجه کار انسان بعد از رفع نیازهای روزانه به صورت پسماند ظاهر می شود. متاسفانه علیرغم دستیابی انسان به علم حل مشکل پسماند (جامد و مایع) و علیرغم وجود « قانون جامع مدیریت پسماند» در کشور هنوز بخش اعظمی از جامعه ما با مشکلات ناشی از عدم حل مشکل بازیافت و کم خطر سازی و بی خطرسازی آنها دست به گریبان است.
در خوش آب و هوا ترین بخش از این استان و در میان کوهها و دامنه های سبز اورامانات شهرها و روستاهایی قرار گرفته اند که به علت عدم سازماندهی و برنامه ریزی و آموزش مناسب هر روز مشکل پسماندهایشان زندگی را به کامشان تلخ و تلخ تر می سازد.
شهرستان پاوه در دامنه رشته کوه شاهو و ارتفاعات رشته کوه زاگرس از این امر مستثنی نیست. سالهاست برای حل موقت مشکل پسماندهای مختلف حاصل از فعالیت های روزانه مردم (زباله) مکانی در سه راهی باینگان – پاوه – کرمانشاه تعیین شده و تقریبا همه شهرها و روستاهای منطقه پسماندهای خود را با کامیون حمل و در آنجا تخلیه می نمایند.
این نقطه که محل تلنبار نمودن زباله های شهر پاوه و نواحی مسکونی اطراف است نقطه ای است در گردنه شمشیر که جزء نقاط مرتفع و ابتدایی حوزه آبخیز رودخانه گریوه (باینگان) است. شاید انتخاب چنین مکانی در جاهای کم بارش مشکل خاصی ایجاد نکند ولی در منطقه ای که میزان بارش بیش از۸۰۰ میلیمتری را ثبت می کند مشکل ساز است.
با هر بارشی چه به صورت برف و چه به صورت باران، روان آب ها جاری شده و شیرابه زباله ها را با خود بسمت رودخانه پایین دست هدایت می کند. این نقطه محل تغذیه چاه آب روستای مزیدی و در ادامه مسیر رودخانه (فصلی) چاه آب شرب روستای ساتیاری و چشمه تامین کننده آب شرب شهرباینگان و مناطق پایین دستی قرار دارد.
البته در چند کیلومتر پایین تر رودخانه به یک رودخانه دائمی – بسته به میزان بارش سالیانه- تبدیل می گردد. در این مسیر فاضلاب تصفیه نشده شهر بانه وره و روستای ساتیاری و فاضلاب شهر باینگان و سایر روستاهای پایین دست آلودگی آبهای جاری و زیرزمینی را تشدید و در هنگام خروج از مرز آب نسبتا آلوده ای وارد رودخانه سیروان می شود. امری که حتی در صورت تداوم جریان آب در همه فصول سال اجازه تصفیه خودبخودی را به آب نخواهد داد و در این میان سالهاست از رها شدن تصفیه خانه نیمه کار شهر بانه ور می گذرد!
باید یاد آور شوم که باغات روستای ساتیاری و باینگان و روستاهای پایین دست و بعضا استخرهای پرورش ماهی نیز از همین آب (مستقیم و غیر مستقیم) استفاده می کنند.
چگونه این نقطه غیر مناسب را برای این امر مهم که تنها نقطه تقریبا مسطح شهرستان است انتخاب نموده اند باید از تصمیم گیران وقت پرسید.
نقطه ای که می تواند به عنوان مکان مناسب توسعه شهرستان در نظر گرفت و حتی به نقل از پاوه پرس و مصاحبه مدیر عامل شرکت عمران شهرهای جدید احتمالا محل احداث شهر جدیدی برای اسکان سرریز جمعیت منطقه خواهد بود.
از اثرات غیر محسوس و ارزش اقتصادی آن در توسعه منطقه که بگذریم، هر سال و همیشه شاهد آتش گرفتن زباله ها و جریان یافتن دود غلیظ آن بسمت روستاهای اطراف هستیم.
علاوه برآن به علت خورده شدن زباله ها توسط دام ها، به ویژهگاو ها، حضور سگسانان و انجام کشت و زرع دیم در اطراف آن مشکلات بهداشتی و خسارات مالی (تلف شدن دام) بدنبال را داشته و دارد.
این موضوع بارها اعتراض روستائیان اطراف را در پی داشته است.
متاسفانه این تنها نقطه ای در اورامانات نیست که با این معضل دست به گریبانگر است و کافیست با نگاهی به شرق و به سوی شهرستان روانسر در نزدیکترین نقطه به همین مکان دود زباله های شهر شاهو را با چشم غیر مسلح دید . دودی که به چشم مسافران مسیر پاوه ـ‌کرمانشاه رفته و هرسال موجب آتش سوزی جنگل های اطراف می گردد.
امید است با فراخوان دوستان متخصص و کارشناسان محترم بهداشت محیط (که خوشبختانه خود شهرستان پاوه از این نعمت برخوردار است) و مکان یابی درست و علمی و با در نظر گرفتن سه اصل بازیافت؛ استفاده مجدد و کاهش پسماند به حل و فصل این مشکل محیط زیستی کمک کنیم و به زندگی ساکنان منطقه و پایین دست حرمت نهیم.
آسان ترین راه، تفکیک پسماندها در محل (حداقل در روستاها) و آموزش مردم برای تبدیل پسماندهای قابل تجزیه و آلی به کود سرشار از مواد مورد نیاز باغات است و بدین ترتیب حجم عظیمی (۷۰ درصد) از پسماند در محل تعیین تکلیف خواهد شد و سایر پسماندها جهت قرار گرفتن در فرایند تولید و بازیافت جمع آوری گردند. امری که باید از سوی مسوولین ذیربط و شوراهای محترم شهری و روستایی در دستور کار قرار گیرد.
برای نتیجه گیری بهتر پیشنهاد می شود که مسوولین هر سه شهرستان روانسر، جوانرود و پاوه بعد از ارزیابی های محیط زیستی و مطالعات مناسب مکان مشترکی برای این امر تعیین نمایند تا حداقل آسیب های محیط زیستی و حداقل هزینه ها را برای مردم و دولت به دنبال داشته باشد.
در صورت تداوم این وضع و عدم حل اساسی مشکل این دود به چشم همه خواهد رفت.
منبع: روزنامه باختر
دیدگاهتان را بنویسید