چند روز پیش برای انجام کاری به یکی از خدمات کامپیوتری های سطح شهر مراجعه کردم. کارم،کار چندان پیچیده ای نبود، فقط قصد داشتم تعدادی فایل را به یک کارت حافظه منتقل کنم.
کارت حافظه ام را در اختیار متصدی این خدمات کامپیوتری قرار داده و خودم نیز در کنارش نشستم. بعد از لحظاتی متوجه سراسیمگی متصدی شده، به طوری که ایشان بی هدف فقط موس را تکان داده و کلیک های نامربوط انجام می داد! علت را جویا شدم، ایشان فرمایش کردند :واقعیتش را بخواهید من اصلا از کامپیوتر سر در نمیارم، اگر امکانش هست خودتان پشت سیستم قرار بگیرید و کار را درست کنید!
از این گفته خیلی متعجب شدم، کسی که شغلش کاملا مرتبط با آن وسیله است، چطور امکان دارد وقتی حتی الفبایش را بلد نیست، این کسب و کار را راه انداخته و آن را قبول کرده است؟!
علی ایحال بالاجبار خودم پشت سیستم قرار گرفتم و در تایمی اندک کار را درست کردم. در حین انجام این کار،متوجه خجلت و شرمندگی متصدی مغازه شدم. گرچه که مقداری از دست او ناراحت بودم،اما از نگاهی دیگر، او قابل تحسین بود! به ایشان گفتم درست است که شما شغلی را پذیرفتی که تخصصی در آن نداری و این در وهله اول اشتباه است اما این که به ندانستن خود اعتراف می کنی قبل از اینکه ضرری به کسی برسانی و حاضر می شوی صندلی خود را به فرد کاردان تری بسپاری،شایسته ی تقدیری.
خلاصه قرار بر آن شد که ایشان یا به سوی شغلی دیگر روند که در آن تخصص بیشتری دارند و یا چند صباحی را در دوره های آموزشی شرکت کنند و پس از کسب مهارت کافی، همین شغل را ادامه دهند.
بعد از این که از پیش ایشان مرخص شدم، در خلوتم با خودم فکر کردم که این داستان چقدر برای همه ی ما آشناست و ما در جامعه چه بسیار افرادی را می بینیم که بدون داشتن هیچ گونه مهارت و تخصصی، پست های مختلف را می پذیرند و این عدم تخصص و فقدان مهارت آنان، در نهایت مردم را متضرر می کند.
با خودم فکر می کردم که ای کاش این مسئولین هم به اندازه ی این جوان متصدی خدمات کامپیوتری، شهامت داشتند و اعتراف می کردند که تخصصی در زمینه ی خدمتی شان ندارند و صندلی هایشان را به افراد کاردان می سپاردند.
اما انگار حداقل در این کشور، مقام و قدرت و ثروت چیزی نیست که هر کس پس بزند و وجدانش را بیدار کند و از خود بپرسد که آیا واقعا من توانایی و شایستگی این سمت را دارم یا خیر؟ عزیزان جان! به والله گرفتن مسئولیت بدون داشتن تخصص در آن زمینه، خیانت محض است هم به خودتان، هم به مردم و هم به میهن تان.
از شهید گرانقدر دکتر چمران سوال کردند تعهد بهتر و بالاتر است یا تخصص؟ ایشان در جواب گفتند:«می گویند تقوا از تخصص لازم تر است،آن را می پذیرم،اما می گویم آن کس که تخصص ندارد و کاری را می پذیرد،بی تقواست.»
امید است وجدان های بعضا خفته ی مان را بیدار کنیم و از پذیرفتن اموری که در آن تخصصی نداریم، خودداری کرده و کار را به کاردان سپرده تا هر کس در جای مناسب خود قرار گرفته و در نهایت همه ی ما از این موضوع سود برده و جامعه ی بهتری را برای یکدیگر بسازیم.
پایگاه خبری آوای باینگان/ آرمان فیضی
با سلام
به راستی کاک آرمان حق مطلب را خوب ادا کردی
موفق باشی