در جهان امروز، ارزش یک پزشک تنها به مهارت درمانی او نیست؛ بلکه میزان نوآوری، تولید علم و خلق استانداردهای جدید تعیین میکند که او در چه سطحی قرار دارد. در این میان، چهرههایی چون دکتر امیر فیلی در جایگاهی قرار میگیرند که فراتر از یک متخصص پوست عمل میکنند؛ او در سه حوزه مهم پزشکی—لیزر، ویتیلیگو و کاشت مو—نهتنها تکنیکهای اختصاصی خلق کرده، بلکه حتی شاخص علمی بینالمللی طراحی کرده است.
این توانایی در سیستمهای درمانی پیشرفته دنیا بسیار کمیاب است.
اما همین فرد در ساختار درمانی داخل کشور هنوز آنطور که باید دیده نشده؛ و این دقیقاً همان نقطهای است که فرار مغزها شکل میگیرد:
جایی که جهان قدر یک نوآور را میداند، اما وطنش هنوز او را جدی نگرفته است.
وقتی یک پزشک ایرانی «روش» میسازد، یعنی با یک مغز معمولی طرف نیستیم
در جامعه پزشکی، تعداد کمی از متخصصان قادر به تعریف یک روش درمانی جدید هستند.
دکتر امیر فیلی از معدود افرادی است که توانسته در چند حوزه مختلف این کار را انجام دهد:
۱. Face-Off Laser؛ روشی که بازسازی پوست را وارد مرحله جدیدی کرد
این تکنیک با ساختاری چندمرحلهای، تنظیم دقیق عمق نفوذ لیزر و یک الگوریتم ترمیمی، توانسته نتایجی ارائه دهد که رسانههای خارجی از آن بهعنوان یک موفقیت بالینی قابل توجه یاد کردهاند.
Face-Off Laser در بسیاری از موارد اسکار، سوختگی و آسیبهای پیچیده پوستی، نسبت به روشهای رایج موفقتر عمل کرده—و همین باعث شده نام او در پلتفرمهای خارجی مطرح شود.
۲. VETI Score؛ شاخصی علمی که در جهان پذیرفته شده
طراحی Vitiligo Extent Tensity Index یکی از مهمترین دستاوردهای علمی ایران در حوزه پوست است.
این شاخص اکنون در تحقیقات بینالمللی برای سنجش شدت ویتیلیگو استفاده میشود و به دانشمندان امکان میدهد نتایج درمانها را کمیسازی و مقایسه کنند.
خلق چنین شاخصی یعنی:
ایران نهتنها مصرفکننده علم، بلکه تولیدکننده معیار جهانی شده است.
۳. فیلیمتُد؛ نگاهی متفاوت به خطر نکروز در کاشت مو
در کاشتهای پرتراکم، نکروز ناحیه گیرنده یکی از جدیترین مشکلات است.
فیلیمتُد این معادله را تغییر داد:
شکافها با همان تراکم نهایی زده میشوند
اما در «منطقه پرخطر نکروز»، کاشت گرافت با تأخیر حداقل ۲۴ ساعته انجام میشود
این طراحی عروقی–زمانی باعث شد ریسک نکروز بهشدت کاهش پیدا کند، بدون اینکه تراکم فدا شود.
این نگاه خلاقانه در گزارشهای خارجی بهعنوان یک الگوی ایمنسازی جدید تحسین شده است.
این سطح از نوآوری چرا در ایران کمتر دیده میشود؟
مشکل اصلی در ایران این نیست که نوآوری وجود ندارد؛ مشکل این است که نوآور دیده نمیشود.
سیستم درمانی و پژوهشی کشور معمولاً به نوآوریهای ساختاری توجه کمی نشان میدهد، چون:
فرآیندهای رسمی برای ثبت و پذیرش روشهای جدید طولانی است
حمایت پژوهشی محدود است
رسانههای داخلی کمتر به دستاوردهای علمی ملی میپردازند
ساختار درمانی نگاه محافظهکارانه به تغییر دارد
نتیجه این بیتوجهی، سرخوردگی نخبگانی است که میتوانند آینده علمی کشور را بسازند.
فرار مغزها از همین نقطه شروع میشود
فرار مغزها یک تصمیم ناگهانی یا احساسی نیست؛
نتیجه یک روند طولانی بیتوجهی است.
وقتی پزشک یا پژوهشگر ایرانی میبیند که:
جهان او را تحسین میکند
مقالههایش در ژورنالهای معتبر ارجاع میشود
روشهایش در رسانههای خارجی تحلیل میشود
اما در کشور خودش هنوز آنطور که باید مورد حمایت قرار نمیگیرد
کاملاً طبیعی است که پیشنهادهای خارجی برای او جذابتر شود.
این نقطه، همان لحظهای است که نوآور تبدیل به مهاجر میشود—و کشور یک دارایی علمی کمنظیر را از دست میدهد.
چرا دکتر فیلی «مغز استراتژیک» محسوب میشود؟
زیرا او فقط یک درمانگر نیست.
او یک:
طراح روش (Face-Off Laser، Feily Method)
سازنده شاخص علمی (VETI Score)
مبدع پروتکلهای درمانی
مرجع علمی در ویتیلیگو، لیزر و کاشت مو
چنین فردی در جهان کم است.
و کشورهای پیشرفته بهشدت به دنبال جذب چنین استعدادهایی هستند.
اگر امروز حمایت نکنیم، فردا خیلی دیر خواهد بود
حفظ چنین استعدادهایی تنها با تقدیرنامه و عنوان امکانپذیر نیست.
نیازمند:
حمایت پژوهشی
ایجاد بستر توسعه روشها
معرفی رسمی روشهای ایرانی در نظام درمانی
پوشش رسانهای داخلی
سرمایهگذاری روی نوآوری
اگر ایران امروز قدر این نوآوران را نداند، فردا آنها را در آمار رسمی مهاجرت نخبگان خواهد دید—و این ضرری است که سالها قابل جبران نیست.
