روز شادی و شادباش و دید و بازدید و دست‌گیری و مهربانی است. در سال‌های اخیر تحت عنوان حمایت از حقوق حیوانات هجمۀ عظیمی به مراسم قربانی شده و می‌شود، گو اینکه در هیچ جای جهان هیچ حیوانی کشته نمی‌شود و همۀ جهانیان گیاه‌خوار هستند جز همین مسلمانانِ خشونت‌طلبِ خون‌ریز!
مشکلِ آنها قربانی و گوشتِ قربانی نیست زیرا با کمترین مراجعه به قرآن و سیرۀ نبوی درخواهند یافت که اسلام بالاتر و بهتر از همه نه تنها حقوقِ حیوانات و گیاهان بلکه حقوقِ اشیا را نیز پاس داشته و به آن توصیه و سفارش فرموده است، مشکلِ آنها خودِ اسلام است و شوربختانه بسیاری ندانسته در دامِ این افراد می‌افتند و عکس پروفایل‌شان را در حمایت از گوسفندان به گوسفند تغییر می‌دهند و روبانِ سیاه کنار عکس‌شان می‌زنند.
مراجعه به احکامِ قربانی نشان می‌دهد که حتی قربانی نیز حقوقی دارد و باید آنها را رعایت کرد، فهمیدنِ اینکه روزانه چند میلیون تن گوشت مصرف می‌شود کارِ دشواری نیست؛ از مرغ و بوقلمون و بلدرچین تا خوک و گراز و سگ و گربه، آری اکثر مردمِ جهان گوشت می‌خورند و همه جور گوشتی هم می‌خورند اما قربانی با آن خوردن‌ها بسیار تفاوت دارد، قربانی تک‌خوری و تن‌پروری نیست بلکه باهم خوردن و تقسیمِ دو سومِ گوشتِ قربانی بین همسایگان و نیازمندان است و کیست که نداند بسیاری از خانواده‌ها به همین یک روز دل خوش کرده‌اند که گوشتی گرم و غذایی پاکیزه بخورند و البته این همه فقط صورتِ ماجراست و در معنای ماجرا مهربانی و همدلی و افزایش محبت و صد البته اطاعت و عبادتِ پروردگار نهفته است.
آنچه امروز در شهر بانه‌وره و اهالی محترم این شهر در جریان است فراتر از یک قربانیِ معمولی است؛ این کار قربانیِ بزرگتری است در جهتِ تعظیمِ شعایرِ الهی که بی‌گمان اجرِ مضاعف دارد و شاید مصداقِ همان حدیث باشد که در آینده کسانی سنتهای رسول و اوامر خدا را پاس خواهند داشت که زمانۀ پیامبر را درک نکرده‌اند اما برادرانِ او هستند، خداوند می‌بیند و پیامبر خشنود می‌شود و این امرِ مهم و بزرگ یک شرطِ بزرگ و مهم دارد: کار باید خالص برای رضای خدا باشد چه آنکه اخلاص شرطِ پذیرشِ هر عملی‌ست.
به قول مولوی:
خویش را قربان نماییم از پی قربان عید
کان قصاب عاشقان بس خوب و زیبا می‌کشد
دیدگاهتان را بنویسید