به گزارش خبرنگار آوای باینگان، سرپرست فرمانداری پاوه در این مراسم گفت ؛ شهیدان با نثار خون پاک خویش این انقلاب و نظام مقدس جمهوری اسلامی را بیمه کردند.
علیرضا حیدری با اشاره به بیاناتی از رهبر معظم انقلاب افزود: وظیفه هرکسی است که برای نسل امروز موضوعات پیرامونی انقلاب و حوادث رخ داده گذشته و دشمنی های نظام استکبار علیه ما و انقلاب ما را به صورت جهاد تبیین بیان کند.
وی گفت: نسل امروز در جریان اتفاقات گذشته نیستند که چه مجاهدت هایی در گذشته صورت گرفته است که باید همه این موضوعات را برای نسل جدید روشنگری کنیم.
حیدری افزود: یادواره شهدا در واقع ترویج فرهنگ ایثار و شهادت است که باید در جامعه زنده نگه داشته شود.
وی افزود: شهدای ما جانانه در این نقطه دفاع کردند و به درجه رفیع شهادت نائل شدند و در واقع باید گفت دانشگاه اصلی ما این مناطق است.
خبرنگار: هاجر خدری
یازده خرداد باینگان
خیلی ها مهاجرت کرده بودند، چرا که مخالف حضور گروهک‌ها بودند. از حضور دسته جمعی افراد مسلح بر سر سفره خالی خود خسته بودند. از شعارهای توخالی بدون پشتوانه مأیوس بودند از عملکرد افراد مسلح در قضیه حمله به پاوه دل خوشی نداشتند. مبانی اعتقادی مردم با اهداف سیاسی آنها همخوانی نداشت. سالها بود کرد و کردستان اسیر اسلحه و سیاست دیگران بود. از تکرار قصه های تلخ نگران بودند.
شاید این زاویه یافتن دیدگاه ها از زمان مبارزه علیه حکومت پهلوی آغاز شده بود. شرکت در تظاهرات برای ما بعنوان کودکان دوره ابتدایی بیشتر سرگرمی بود تا حضوری معنا دار…
با سقوط رژیم و تصرف پادگان ها و پاسگاه ها ،پاسگاه ژاندارمری باینگان هم در امان نماند و تسلیحات آن هدفمند و بدون هدف به دست عده ای افتاد. عملا مرکز و مقر حزب دموکرات شد. اسلحه فروشی از هیزم فروشی آسانتر بود . بعد از جریان درگیری پاوه و فرمان حضرت امام خمینی و حضور داوطلبان مردمی، گروهک‌ها و طرفداران آنها پا به فرار گذاشتند. اما در قضیه حسن نیت دولت ملی گرای بازرگان نیروها انقلابی عقب نشینی و مجدد نیروهای ارتش و ژاندارمری مستقر شدند. صدای رگبار کالیبر پنجاه مستقر در روبروی شهر صدایی آشنا شده بود. در این ایام بعلت سیاست های ناپخته دولت موقت نیروهای ارتش و … دوباره باینگان را ترک و و پای افراد مسلح از حزب دمکرات تا نیروهای قیاده موقت وابسته به حزب بعث و … در باینگان باز شد و اینجا بود که مواضع روشنتر و جبهه گیری ها واضح تر گشت.
این موضع گیری ها و حضور دفتر احزاب در باینگان فاصله ها را بیشتر و بیشتر کرده بود. کار به اذیت و آزار و بگیر و ببند رسیده بود. درگیرهای منجر به جراحت افزایش می یافت. عدم تردد آسان مردم و بستن راه های مواصلاتی و کنترل شدید آنها مردم را در تنگنا و مضیقه قرار داده بود. مردمی که می بایست هر روز شکم صدها گرسنه مسلح را سیر کنند. روزانه ده ها نفر به جرم مخالفت با احزاب و دمکرات دستگیر و به بازداشتگاهی در روستای دودان منتقل می شدند.
مردم انقلاب اسلامی بعلت همنوایی در شعارهای استقلال و آزادی زادی و جمهوری اسلامی امید داشتند. اصولاً خود را غیر قابل منفک از ایران می دانستند و از همه مهمتر نمی دانستند به چه علت باید همراه جریان گروه های متنوعی شوند که هیچ چیز قابل ارائه نداشتند. در واقع این افراد گروهک ها بودند که برای خود دشمن تراشی می کردند و عدم همراهی بیشتر مردم را دشمنی قلمداد می گردند.
نهایتاً مردم و کسانی که می توانستند و یا ادامه حضور در باینگان برایشان مقدور نبود برای دفع شر این گروه‌ها به فرمانداری پاوه رفته و بست نشستند. این افراد که مهاجرین لقب گرفتند مسلح شدند و برای پاکسازی دیار خود بسیج گشتند و اولین حضورشان را در اطراف روستای مزیدی علنی و با اشرار مسلح درگیر و اولین شهید خود را تقدیم انقلاب اسلامی نمودند.
با تقویت این نیروهای مدافع و تضعیف گروه ها در یک ظهر روز بهاری پاسداران انقلاب اسلامی و مهاجرین مسلح شده وارد باینگان شده تا افراد مسلح برای همیشه از باینگان رانده شوند. مجموعه این اتفاقات و پیوستن افراد بیشتری از مردم منطقه به مدافعان انقلاب اسلامی کینه ضد انقلاب افزون و با بسیج همه افراد و امکانات در بعد از ظهر روز دهم خرداد باینگان را آماج حملات خمپاره و رگبار های بی هدف قرار دادند. اگر نبود مقاومت مردم و فداکاری شهدای آن درگیری و دفاع جانانه شاید قصه تلخ پاوه یکبار دیگر تکرار می گشت.
در گیری ای که ۴۸ ساعت طول کشید و مقاومت تا شلیک آخرین گلوله ضد انقلاب تا دندان مسلح ادامه یافت و مردم سرفرازانه و با کمترین کمک سایر نیروهای انقلابی و غیر بومی و البته با دهها شهید و زخمی درس فراموش ناشدنی به ضد انقلاب دادند. ناگفته نماند حضور یک گروهان از نیروهای داوطلب غیر بومی بعلت عدم مشارکت کامل در دفاع از باینگان موثر نبود.
از تلخترین حوادث آن دو روز شهادت فرزندان باینگان در دکل باینگان و دفن غریبانه آنها در قبرستان شمال مسجد جامع پاوه است.
یاد همه مدافعان آن روزها گرامی باد