به گزارش آوای باینگان دکتر محمود رستمی تبار در یادداشتی با عنوان “خطراتی که جوامع بوم گردی را تهدید میکند” پیشنهاداتی ارائه نموده است که به شرح ذیل می باشد:
برادر گرامی جناب آقای دکتر فرامرز رشیدی، انتخاب جنابعالی بعنوان رئیس کمیسیون سرمایه گذاری انجمن های بوم گردی ایران را تبریک عرض نموده و از خداوند متعال توفیق خدمت به جامعه هدف و موفقیت روز افزون جنابعالی را خواستارم.
بنظر می رسد که بتوانید خطراتی که این جوامع محلی و هدف بوم‌گردی را تهدید می کند با تعریف صحیح از بوم‌گردی ایمن نگهدارید.
مهمترین هدف بوم گردی استحکام پایه های جوامع محلی با حفظ آداب و رسوم خود است تا در شرایط ناگوار بتوانند معیشت خود را تامین و در سایر اوقات به سمت رفاه نسبی و اقتصادی پویا گام بردارند.
خطر تاثیر پذیری نادرست از گردشگران که موجب به یغما رفتن سرمایه های ارزشمند جوامع بومی می شود وجود دارد. این تاثیر گذاری ها می رود تا بر فرهنگ و شیوه زندگی مردم اثر نادرستی بگذارند.
خطر بعدی تخریب محیط زیست است. حفظ طبیعت جامعه مورد هدف باید از اهداف سازمان دهندگان و سامان دهندگان و دست اندر کاران و انجمن های بوم‌گردی باشد.
ناهمسانی و غیر یکنواختی جوامع و تفاوت فرهنگ، طبیعت، پوشش، رفتار، طرز تفکر، سکونت گاه ها و حتی مسیر های ارتباطی و ….. از زیبایی های این صنعت است.
مهمترین نگرانی که در جوامع شهری بوجود آمده و متاسفانه دامنه آن تا روستاها هم کشیده شده است، فراموش شدن سنت های دیرین در ساخت و سازها منطبق بر اقلیم و فرهنگ و دین و ….و یکنواختی منظر شهری است. مثلاً تفاوت چندانی بین دو شهر تهران و کرمانشاه وجود ندارد. این عدم تفاوت موجب بی انگیزه نمودن گردشگران می گردد.
انقراض گونه های گیاهی و جانوری بومی خود می تواند در رونق گردشگری اثر منفی بر جای نهاد و بلعکس… شاید دیدن کل و بز در حاشیه روستایی مانند داریان بتوان اثر خوشایند فراوانی بر جذب بیشتر گردشگران بگذارد.
جناب آقای رشیدی عزیز وظیفه جنابعالی و انجمن های مرتبط بسیار خطیر است و لازمه حفظ گردشگری بومی و بوم‌گردی و رونق اقتصادی آن جز با همراه ساختن همگان و شوراهای شهر و روستا و شهرداران ممکن نیست.
صرف نظر از رونق اقتصادی جوامع محلی هدف از بوم گردی حفظ و احیای فرهنگ مردم محلی و معرفی آن به گردشگران است. در غیر اینصورت هتل و مهمانسرا بسیار است. چون نگاه هتلی و مهمانسرایی گردید و اقتصاد محور قرار گرفت، گسست جوامع بومی و انقراض فرهنگ ها و از دست رفتن سنت ها و تخریب طبیعت و افزایش حرص و طمع نتیجه کار خواهد بود.
در جوامع هدف بوم‌گردی و سایر جوامع و مناطق گردشگری پذیر، ساماندهی محل های پذیرش مسافران بسیار مهم است و با کنترل دقیق می توان خطرات شناخته شده را کاهش داد.
وظیفه یک مکان پذیرش بومگردها، ارائه بهترین خدمت در کنار اثر گذاری صحیح بر مهمان است. این وظیفه مهمان است که شئونات جوامع هدف بوم‌گردی را رعایت کند و تفاوت بوم گردی در کنار سایر انواع گردشگری و هتل‌داری در همین یک جمله است.
اگر قرار باشد که همه مردم یک جامعه هدف و روستای گردشگر پذیر، مسافر پذیر شوند و درآمد و پول هدف اولیه و نهایی شود، و زندگی روزمره تعطیل گردد، معنی واقعی بوم‌گردی و گردشگری طبیعی و .… از دست رفته است و وجود انجمن های بوم‌گردی بی معناست.
آنچه انسجام و قوام کشورهای توسعه یافته را حفظ کرده و توسعه یافته تر می نماید پایبندی بر قانون و اجرای دقیق آن است. قانون ولو اگر اشکال داشته باشد می تواند موجب ایجاد نظم و پیشرفت گردد. البته باید در زمان مناسب هم اشکالات قانون مرتفع گردند.
✍محمود رستمی‌تبار
دیدگاهتان را بنویسید